OM STIL VAN TE WORDEN...

neef Albert Mok met zoon Abraham

In Israel lees je regelmatig dat familieleden na tientallen jaren weer in contact met elkaar zijn gekomen. Wie had ooit kunnen denken dat Zvi’s levensverhaal iets dergelijks teweeg zou brengen. Na tientallen jaren hoorde Zvi weer van familie van zijn moeders kant. We zijn er stil van!

Een paar weken nadat Zvi in Nederland had gesproken, stuurde een van de organisatoren een email naar mij door van ene mevrouw Shirley Mok uit Amsterdam. Hieronder volgt een samenvatting van de daaruit voortvloeiende correspondentie.

16 april 2016

“Mijn overleden echtgenoot, Albert Mok, was een volle neef van Zvi Eyal, Harry Klafter,” begon de email. “Zvi’s moeder, tante Esther en mijn schoonvader Abraham waren broer en zus. Jaren geleden, toen Zvi in Nederland was, zijn alle neven en nichten een dag bij elkaar geweest. Maar door zijn drukke baan en het feit dat hij in Israël woonde, verwaterde het contact. Ik had graag naar een van Zvi’s spreekbeurten gekomen – mijn zoon Abraham, die in Amerika woont, schreef mij daarover. Bram (Abe) woont al 30 jaar in Amerika met zijn vrouw en twee kinderen. Mijn kleindochter, Val, studeert anesthesiologie. We zijn er trots op dat een Mok de traditie van medicijnen voortzet. Graag ontvang ik Zvi’s biografie.”

6 mei

“Heel hartelijk dank voor Zvi’s levensverhaal. Mijn kleinzoons kunnen het lezen en zijn zeer geïnteresseerd in de afkomst en geschiedenis van hun grootvader.”

22 mei

“Door het lezen van het boek komen alle herinneren naar boven van de dingen die mijn man vertelde over zijn Amsterdamse jeugd. Na de oorlog leerde hij het diamantslijper vak en emigreerde later met zijn broer Maurits naar Australië waar wij elkaar in 1960 ontmoetten.”

Bram (Abe) en zijn moeder, Shirley Mok

Van Amsterdam liep het draadje naar Amerika – Bram (Abe) nam de correspondentie van zijn moeder over.

30 juni

“Ben blij te horen dat Zvi contact wil hebben,” schreef hij. “Ik zou graag met hem praten. Ik kan mij herinneren toen ik een jaar of 13/14 was dat Zvi met zijn jongens in Nederland op vakantie was. Mijn vader nam ons mee vissen op de Vinkeveense plassen. Het was toen niet bepaald visweer en we hebben ons behoorlijk zitten vervelen in dat kleine bootje!.... Onze familie is niet groot meer en is over de hele wereld verspreid. Mijn oom is, voor zover ik weet, de eerst Dr. In de familie en mijn dochter is net de tweede geworden!”

  

Na het ontvangen van die bijzondere emails heb ik uiteraard Zvi meteen opgebeld. Hij was blij verrast. Zodra ik het telefoonnummer van Bram had doorgegeven, belde hij dezelfde dag naar Amerika.

1 juli

Bram: “Ik heb vandaag een onverwacht telefoontje gehad van mijn oom en lekker met hem gesmoesd.” [Met hulp van Lisette, de Filipino hulp, is er zelfs een Facebook pagina aangemaakt!]

“Ik kan het nog steeds niet geloven! Ik heb mijn nicht in Nederland gebeld en vertelt dat ik onze vaders neef gevonden had. “Harry!” zei ze meteen. Zij kan het ook niet geloven.

Ik ga mijn Hebreeuws een beetje bijwerken, zodat als ik hem kom opzoeken, ik ook met de rest van de familie kan praten.”

   

Albert Mok voor de oorlog, ongeveer 9 jaar oud

Albert Mok tijdens de bevrijding van Amsterdam, 1945

Uiteraard is dit verhaal nog niet af! We zien uit naar het vervolg. 

Ook ben ik natuurlijk nieuwsgierig geworden meer te leren over de familieleden van de kant van Zvi's moeder: Esther Mok.